Evet. Hep çık böyle.
Dün ışıklarda beklerken gördüm. Sana o kadar çok benziyordu ki. Kalakalarak baktım, çivilendim sanki olduğum yere; ışık beklerken belki iki dakika boyunca.
Baktım; gözlerin, kaşların, sakalların, bakışın, öyle çok benziyordu ki sana.
Barış bu işte, dedim. Özledikçe bak gider özlemini.
Allah sana gönderiyor onu, Allah senin saçını okşuyor. Üzülme, ben sana yardım edeceğim, elinden tutacağım, gönlünü genişleteceğim. Hiç kahırlanma sen diyor bana..
Gerçekten..
Bir dünkü çocuk değil üstelik. Her dışarı çıktığımda seni başka birinde bedenlenmiş halde mutlaka görüyorum.
Ama hepsi uzaktan sen gibisin. Yaklaşınca hepsi kendine benziyor. Olsun.
İlk günlerde de baban görmüş.
Neredeyse seni.
Akşam ağlayarak anlatmıştı. Peşine takıldım, takip ettim, yürüyüşüne, kabanına kadar aynıydı, demişti.
Demek böyle..
Rüyamıza gelmiyorsun pek. Ama kanlı canlı karşımıza çıkıyorsun.
O kadar çok dua ediliyor ki bize, Allah duyuyor hepsini demek.
Ona açılan elleriniz bereket, sevgi, huzur dolsun..
Gönülleriniz ferah olsun hep, iyilikler görün herkesten.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder