Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

07 Ekim 2018

Kimse Sarılmadı

                                    

Etrafınızda eşiniz, çocuklarınız, kardeşleriniz, dostlarınız, akrabalarınız olsa bile hiç yapayalnız hissettiğiniz oldu mu? Nokta kadar kalmış. Sevgisiz, bir başına. Tek ve tam ve en gerçek, en derin sevginin annenizin sevgisi olduğunu hissettiğiniz? Sevildiğinizi duysanız bile, o olmadığı için, artık kimsenin bir daha sizi onun gibi sevmeyeceğini bildiğiniz zamanlar oldu mu?

Anne olmadan bir çocuk nasıl sevilir bilmiyordum. Anne olduktan sonra bir anne nasıl sevilir anladım. Benim çocuklarıma sevgim annemin bana sevgisinin aynası. Şartsız, sözsüz, dilsiz, kalben, ruhen, limitsiz, bitimsiz.

Bir de, sizin de bazen kaçıp saklanmak istediğiniz anlarınız olur mu? Mutlu hissetmek için düşündüğünüz? Benim aklıma bir an geldi. Annem ve babamla bir akşam gezmesinden dönüyoruz. Kış. Ben 7 yaşında falanım. Annemle babam elimden tutmuş, ortalarında uçuruyorlar beni. Uçuyorum, yere konuyorum. Salıncaktakine benzer bir sevinç. Anne babamın eli elimde, güven, eğlence, mutluluk…

Küçük çocuğunuz varsa yapın bunu. Umarım hiç kaçıp saklanmaz bu anıya ama en azından mutlu edecek bir fotoğraf olur cebinde.

Benim babam da severdi beni. Küçükken boğazım çok sık iltihaplanırdı. Neden bilmem salatalık turşusu isterdim öyle samanlarda. Babam her hasta olduğumda gidip alırdı o turşudan.

Annem de boğazım şiş yiyemiyorum diye yumurtayı rafadan yapar, çay tabağına koyar, küçük küçük ekmek doğrayarak çay kaşığıyla yedirirdi bana.

Annem hastayken, gitmeden önce, artık iştahı kapanmışken, ben de ona çay tabağında karpuz, peynir ve ekmek koyar yedirirdim. Bir tek onları yer, sadece o kadar yerdi. 
Birbirimizi sevmiştik.
Anne çocuğunu sever, çocuk anne olunca annesini sever.
Anne gidince yapayalnız bir başına kalır. Kimse onun kadar sevemez. Kimseyi onun kadar sevemez.

Ben onun yanına gidinceye kadar, buradayken, annemi hep seveceğim. O da beni seviyordur mutlaka, gitse bile. 
Ama sarılmadı bana bugün.
Gittim yanına, başında durdum, taşına sarıldım. Ama kimse sarılmadı bana. Ne annem ne de babam.
İnşallah duymuşlardır geldiğimi, özlediğimi, sarıldığımı.

Kuşlar su içsin diye yaptırdığın suluklara su koydum.
Sevin diye.



7.10.2018
14.00
Ortaköy










2 yorum:

  1. Sanirim sadece annesi gidenlerin anlayacağı bir yazı.Harika olmuş.

    YanıtlaSil
  2. yine yüreğimize dokundunuz... mekanı cennet olsun giden güzel insanların...

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...