Etrafınızda eşiniz, çocuklarınız, kardeşleriniz, dostlarınız,
akrabalarınız olsa bile hiç yapayalnız hissettiğiniz oldu mu? Nokta kadar
kalmış. Sevgisiz, bir başına. Tek ve tam ve en gerçek, en derin sevginin
annenizin sevgisi olduğunu hissettiğiniz? Sevildiğinizi duysanız bile, o olmadığı için, artık kimsenin bir daha sizi onun
gibi sevmeyeceğini bildiğiniz zamanlar oldu mu?
Anne olmadan bir çocuk nasıl sevilir bilmiyordum. Anne
olduktan sonra bir anne nasıl sevilir anladım. Benim çocuklarıma sevgim annemin
bana sevgisinin aynası. Şartsız, sözsüz, dilsiz, kalben, ruhen, limitsiz, bitimsiz.
Bir de, sizin de bazen kaçıp saklanmak istediğiniz anlarınız
olur mu? Mutlu hissetmek için düşündüğünüz? Benim aklıma bir an geldi. Annem ve
babamla bir akşam gezmesinden dönüyoruz. Kış. Ben 7 yaşında falanım. Annemle
babam elimden tutmuş, ortalarında uçuruyorlar beni. Uçuyorum, yere konuyorum. Salıncaktakine
benzer bir sevinç. Anne babamın eli elimde, güven, eğlence, mutluluk…
Küçük çocuğunuz varsa yapın bunu. Umarım hiç kaçıp saklanmaz
bu anıya ama en azından mutlu edecek bir fotoğraf olur cebinde.
Benim babam da severdi beni. Küçükken boğazım çok sık
iltihaplanırdı. Neden bilmem salatalık turşusu isterdim öyle samanlarda. Babam
her hasta olduğumda gidip alırdı o turşudan.
Annem de boğazım şiş yiyemiyorum diye yumurtayı rafadan
yapar, çay tabağına koyar, küçük küçük ekmek doğrayarak çay kaşığıyla yedirirdi
bana.
Annem hastayken, gitmeden önce, artık iştahı kapanmışken,
ben de ona çay tabağında karpuz, peynir ve ekmek koyar yedirirdim. Bir tek
onları yer, sadece o kadar yerdi.
Birbirimizi sevmiştik.
Anne çocuğunu sever, çocuk anne olunca annesini sever.
Anne gidince yapayalnız bir başına kalır. Kimse onun kadar
sevemez. Kimseyi onun kadar sevemez.
Ben onun yanına gidinceye kadar, buradayken, annemi hep
seveceğim. O da beni seviyordur mutlaka, gitse bile.
Ama sarılmadı bana bugün.
Gittim yanına, başında durdum, taşına sarıldım. Ama kimse sarılmadı bana. Ne annem ne de babam.
İnşallah duymuşlardır geldiğimi, özlediğimi, sarıldığımı.Gittim yanına, başında durdum, taşına sarıldım. Ama kimse sarılmadı bana. Ne annem ne de babam.
Kuşlar su içsin diye yaptırdığın suluklara su koydum.
Sevin diye.7.10.2018
14.00
Ortaköy
Sanirim sadece annesi gidenlerin anlayacağı bir yazı.Harika olmuş.
YanıtlaSilyine yüreğimize dokundunuz... mekanı cennet olsun giden güzel insanların...
YanıtlaSil