Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

14 Aralık 2013

Allah iyiliğinizi versin:-)


Bir kitapta okumuştum.
Birbirimize iyi şeyler dilerken olumsuz anlamları olan kelimeler kullanmamalıymışız.
Mesela, araba alan birine "kazasız belasız kullan" dememeliymişiz ya da çocuğu olan birine "Allah acısını göstermesin."
Ayrıca;
"Allah dert tasa vermesin."
"Allah ayırmasın."
"Allah dert verip derman aratmasın."
"Allah ele ayağa düşürmesin."
"Allah kötüyle karşılaştırmasın."
Dememeliymişiz.

Benim aklıma bunlar geldi de, kim bilir daha ne güzel (!) dileklerimiz var..
Bu sözleri nerede duysam huzursuzlanıyorum. İyi bir şey söyleyeyim derken bir dolu kötü söz çıkıyor ağızdan... Ama tabii alışmış dilimiz. Üstelik güzel bir şey söylediğimizi düşünüyoruz, içimizde de zerre kötülük yok.

Ama bakın iyi dileklerimizin içindeki olumsuz kelimelere;
Kaza, bela, dert tasa, ele ayağa düşmeler, kötülerle karşılaşmalar...
Ha, mesela bir de kötü güne saklanan paralar var:-)

Hiç aklımızda olmasa, asla kast etmesek bile, ağzımızdan çıkıp evrene yayılan enerjide  kaza bela, dert tasa düşüncesi var.

Güzel günlerde, sağlıkla, mutlulukla kullan; Allah bebeğine güzel günler göstersin; uzun yıllar birlikte yaşayın; Allah hep iyilerle karşılaştırsın; sağlıkla yaşa ya da iyi günler için sakladığım para demek hiç de zor değil aslında.
Aklınıza yine eskisi, olumsuzu gelir ama yenisiyle olumluya değiştirme oyunu bir süre sonra yeni alışkanlığınız olacak. :-)
Garanti:-)

Korkularımızı, endişelerimizi iyi niyetlerimizden ayırıp evren kardeşe güzel sözler söylemek lazım.
O tatlı dil seviyor. :-)

Okuyucuya güzel bir dilekle huzurdan ayrılıyorum:
Allah hepinizin iyiliğinizi versin emi. :-)








12 Aralık 2013

Şive


                                               
Oyunculukta önemlidir. Eğer yöresel bir işe soyunmuşsanız hakkını vermek gerekir.
Sinemada, tiyatro da ya da televizyonda, bir oyuncuyu izlerken -şive yoksa eğer- gerçekten oymuş gibi gelir ya hani, sanki gerçekten öyle biri yaşıyor gibi.  Hiç garipsemezsiniz, yolda görünce dizideki, filmdeki adıyla seslenmeler de bundandır belki...
Ama şive olup da gerçeğe uygun yapılamıyorsa, gerçekten öyle biri varmış gibi gelmiyor bana. Şiveye takılmaktan oyunculuğu göremiyorum, filme kaptıramıyorum kendimi. Hep bir rahatsız izliyorum.

Deli Deli Olma diye bir film vardır. Kars'ta çekilmiş, müthiş bir Tarık Akan - Şerif Sezer filmidir.
Ben de Karslıyım. Doğum yerim Kağızman olsa da Kars'ta konuşulan şiveyi çok iyi bilirim.
Filmi heyecanla izlemeye başladım. Hikaye, mekan, oyunculuklar mükemmel! Film genel olarak müthiş fakat şive yine olmamış!
Hayal kırıklığı yaşıyorum her defasında.. Öylesine zorlu şartlarda böyle güzel bir film çekeceksin ve şive bu kadar eğreti duracak! Birkaç ay orada yaşayıp, ciddi ciddi o dili üstlerine giymeliler. Bazı oyuncular koçlarla çalışıyorlar, eğitim alıyorlar ama yine olmuyor, yine olmuyor...
Olduranlar var tabii haklarını yemeyeyim ama genel olarak böyle bir eksiklik var oyuncularımızda.

O güzelim Babam Ve Oğlum filmi mesela.. Orada da Hümeyra beni tedirgin etti. Ege şivesi yapacak, İstanbul'a kayıyor habire. Yani ya oralısındır, ya buralı. İkisinin ortasında gidip gelindiği zaman olmuyor işte. Güzelim film tatsızlaşıyor...

Ama şöyle bir şey var o yörenin şivesini bilmeyenler için bu bir sorun değil. Onlar rahat rahat izliyorlar. Benim kadar takılmıyorlar. Ben de hepsine hakim değilim ama kulak dolgunluğum var bir şekilde ve tüm şiveli işleri diken üstünde izliyorum:-)

Dün başlayan Sevdaluk dizisi.
Karadeniz şivesi, taklidi kolay görünen ama bence en zor olan şivelerden biridir. Dizideki herkeste bir çaba var ama birkaç harfi yuvarlayarak maalesef Karadenizli olunmuyor.
Bu dizi İstanbul şivesiyle ya da şivenin hakkı verilerek yapılsaydı bayıla bayıla izlerdim .Demet Akbağ ve Erdal Özyağcılardan söz ediyoruz.
Ama yine hayal kırıklığı...

Yine söylüyorum; şiveli işler yapılmadan önce çok sıkı eğitim alıp, yöre halkıyla uzun zaman geçirildikten ve oralı gibi konuşabildikten sonra işe başlanması gerektiğini düşünüyorum. Aslında bunun sıklıkla yapıldığını da biliyorum ama neden olmuyor onu bilmiyorum..
Bilenler bilmeyenlere söylesin:-)

22 Ağustos 2013

Ortaköy Feriye Kafe / Sinema



Bilir misiniz bilmem..
Ben bilirim. Hem de iyi bilirim.
Ortaköy'de en sevdiğim mekânlardan biridir.
Eskiden, eski halindeyken, yani üç sinema salonu varken, önce gider kafesinde yemeğimi yerdim, sonra bir film seçer, sinemaya girerdim. Keyifti benim için, kendime hediyemdi.

Birkaç yıl önce, DVD'lerin parladığı dönemde kimse sinemalara gitmez olmuştu. Alışveriş merkezlerindekiler öyle böyle müşteri buluyordu da, semt sinemaları o kadar rağbet görmüyordu. 
Ortaköy’deki beş sinema salonu maalesef bu ilgisizliğe fazla dayanamadı ve birbiri ardına kapatıldı. Tabii benim Feriye Kafem ve sinemam da...
Ne üzüldüm, ne üzüldüm...
Sinemasından ayrı, kafesine sevdiğim herkesi götürüyordum ben. Yemek yiyor, sohbet ediyorduk. Sakin, dingin, güzel müziği, harika yemekleriyle ilk aklıma gelen yerdi…

Kışın ayrı, yazın ayrı güzeldi üstelik.
Yemyeşil bahçesindeki pofuduk koltuklara yayılıp denizle baş başa kalmak harikaydı…
(Deniz kenarında ayrıca Feriye Restaurant var. Orada genelde düğünler, büyük organizasyonlar, yemekler düzenleniyor. Kafe de sanırım oraya bağlı ama işletmesi özel olabilir.)
Kapatıldıktan sonra ara ara sordum Feriye Restaurant'a, ne zaman açılacak, açılacak mı, açılsın. :-)
Ve sonunda açıldı. :-)
Yeni, yine, yeniden eski keyfime kavuştum..
Eskiden üç tane olan salonu teke inmiş. Büyük salon duruyor sadece. ( Bu salon eskiden Kabataş Erkek Lisesi’nin kapalı basketbol salonuymuş:-)  )

Vizyon filmleri izlenebiliyor. Ama sanırım  seçenek olmadığından fazla seyirci bulamıyor. Film Festivali zamanı dolup taşıyor Feriye. Kuyruk oluyor dışarıya kadar

Kafesi yine var. Ayrıca kocaman bir fuayesi var. Rahat koltukları, masaları ve klimalı serinliğiyle yine ilk aklıma gelen yerlerden.
Yine sevdiklerimi oraya götürüyorum. Yaramazlık yapıp tatlı yiyoruz tavşan kanı çay eşliğinde:-)  

Ortaköy-Beşiktaş güzergâhında önünden akan onca kalabalık neden görmüyor, gitmiyor oraya şaşırıyorum.
Özellikle yazın hafta sonları Ortaköy’ün çılgın kalabalığından ve sıcağından kaçıp soluklanmak için harika bir sığınak.
Deniz manzarası var, serinlik var, sinema var, Wi Fi bağlantısı var, yemek, tatlı, sıcak, soğuk içecekler var. Daha ne olsun? :-)

Ortaköy’e gelen ve Ortaköy’den giden, yolu buradan geçen herkes, size söylüyorum:
Burayı önceden sessizleştiği, kimsesizleştiği için kapatmak zorunda kalmışlardı. Tabii, ne kadar dayanabilirler ki, müşteri gelecek, para kazanacaklar ki devam edebilsinler değil mi?
İşte yine kapatacaklar diye ödüm kopuyor.
Hadi gelin.

Kapanırsa, sizden bilirim ona göre. :-)

Nasıl geleceksiniz?
Zaten Beşiktaş’tan Ortaköy’e yürüyerek gelenler önünden geçiyorlar. Kabataş Erkek Lisesi’ni geçince sağda. Beşiktaş’tan gelen sahil otobüslerinin hepsi önünden geçiyor, durak çok yakın mesafede. Canınız park yeri sıkıntısı ve sıkışık trafik çekiyorsa, arabayla gelin:-)

Kafede fiyatlar Ortaköy’deki lüks mekânlara göre fena değil.
Fuaye bölümünde çay 3,5 TL. Dilim pastalar 5 TL. Ama değişiyor tabii.
(Neden gelmiyor kimse, çok pahalı bir yer  olduğunu mu düşünüyorlar,  diye düşündüğüm için fiyat veriyorum.)
Sinema bileti, İlk seans (12:00)  7 TL
Balkon 15 TL
Tam 12 TL
Öğrenci 8 TL
Ayrıca izin verirlerse fotoğraf da çekeceğim sizin için.
Daha ne yapayım size bilemedim yani. :-)

Kafe Telefon:       0212 227 05 12
Sinema Telefon:  0212 236 28 64
Adres:                  Çırağan Cad. No:42 Ortaköy, 34347   İstanbul


29 Temmuz 2013

Böyle olmasaydım da...




Şöyle olsaydım mesela..
Arazi insanı olsaydım. Dağ bayır saatlerce yürüyebilseydim, yorulmasaydım hemencecik.
Yolculuk yapmaya bayılsaydım mesela. Sırtımda çantam, dere, tepe, dağ, köy, şehir dolaşıp, yeni insan tanısaymışım; sohbet edip, sofralarına misafir olsaymışım..
Uçak, gemi, tren, otobüs, araba vız gelseymiş tırıs gitseymiş.
Hiçbirinde midem bulanmasaymış, başım dönmeseymiş, yol bitmek bilmez gelmeseymiş.
Keyif alsaymışım yolculuğun her anından.
Önce ülkemde, sonra dünyada gezip görmediğim yer kalmasaymış. İlkel kabilelere kadar gitseymişim:-)
Her yeri, her şeyi fotoğraflasaymışım.

Bu kadar nazende olmasaydım. Her türlü koşulda dayanıklı olabilseydim mesela...


Ayrıca ota tüye dalgalanmasaydım hemen. Takılıp kalmasaydım.
Biraz az olsaydı inadım. Kuyruk birazcık eğilebilseydi.
Düştüğüm zaman çabucak kalkabilseydim. Günlerimi almasaydı yüzümün solgunluğu.
Bazen kendimi aşabilseydim. Yapamam ki, yapamıyorum işte, dediğim şeyleri bir çırpıda yapabilseydim.
Tembellikten sıyrılsaydım.

Yemek yapmaya bayılan, türlü çeşit yemekler deneyen, mutfakta dünyanın en mutlu insanı olan biri olsaydım mesela.
Ne yemek yapacağına bir çırpıda karar veren, bir koşu gidip malzemeleri alan ve zevkle, sevgiyle yemekler yapan bir kadın olsaydım.
Evi her daim kek, börek kokan, hamarat, anaç, eli çabuk biri...

Olduğum çok şeyden memnun olmakla beraber, olmadıklarımın değişimi için ne yapmam gerektiğini sorarım size:-)
Hayır hep böyle kalacaksam, beni geri verelim, yenisimi alalım.
İmalat hatasıymışım gibi geliyorum kendime:-)







14 Mayıs 2013

Sigara Yasağı



Temmuz 2009 'da yazmıştım, Sigara Yasağı Başladı, Yaşasın! demiştim.
İlk etapta alışveriş merkezlerinde uygulanmaya başlandı. Kaçak olmadan. İçenler kapı önlerine indi.
Sonra cafelerde, restoranlarda ve diğer kapalı mekanlarda da içilmediğini gördük fakat bir süre sonra yasak delinmeye başlandı. Cezayı öder paşa paşa sigaramı içerim, diyenler oldu. Mekan sahiplerinin bazıları göz yumdu, bazıları kendilerine gelecek yüklü miktardaki cezadan dolayı işi sıkı tuttu, zinhar içirmedi.

Eskiden uçakta, toplu taşıma araçlarında, şehirler arası otobüslerde, restoranlarda, evde, her yerde içilirdi.
Küçükken annemin dizlerinde yarı baygın yaptığım yolculuğumu hatırlıyorum. Bir yandan sigara dumanı, bir yandan mazot kokusu, zaten araç tutuyor. Kabus gibiydi...
Nasıl dayanırmışız otobüslerde içilmesine bilmiyorum..
Yıllarca, eve gelen misafir sigara içmek istediğinde camı pencereyi açtık ve onların kırılmış, hakarete uğramış halleriyle karşılaştık. Bize zarar veren de onlardı, zararın bir yerinden dönmek istediğimiz için bize kırılan da.
Kırk günlük bebeğin yanında birinci dereceden yakınlarının sigara içtiğine bile şahit oldum ben. Bu kadar duyarsız ve bilinçsizlerdi.
Maalesef hem çocuklar da hem de yetişkinlerde astım, bronşit ve alerjik hastalıklardan fazlaca söz ediliyor artık. Tek sebep değil elbette ama sebeplerden biri olduğu malum.

Zaman içinde insanlar bilinçlendi. Yasaklarla birlikte mecburen belki.
Yasakların ayrıca caydırıcılığı da oldu. Plazalarda bilmem kaç kat aşağı inip, kapı önlerinde titreyerek  içeceğime, içmeyeyim daha iyi, diye bırakanlar da biliyorum. En azından bir çoğu da azalttı.
Bırakmak isteyip de bırakamayanlara yasak bu anlamda yaradı belki.
Yasaklanmamış olsaydı eskiyle bir farkı olur muıydu, bilmiyorum.
Belki medyanın etkisiyle zararının ezber edilmiş olması da işe yarayabilirdi ama tiryakilere hiçbir şey sökmüyor bazen.. Sigara paketlerinin üzerindeki fotoğraflara bakın bir. İşe yarıyor mu? Az ihtimal..

Kendilerine zararının farkındalar elbette ama dedim ya tiryaki işte; beyin zararı algılamıyor, aldığı haz ya da rahatlamanın, stres atmanın peşinde.  Tamam, kendisine ne istiyorsa yapsın, özgür iradesidir.
Ama yanında bizi de götürmese ne güzel olurdu:-)

Yeni taşınan alt komşularımız da sigara içiyorlar maalesef . Küçük çocukları var. Onlar için sevindirici bir durum ki evdeki yetişkinler çocukların yanında değil, pencereye çıkarak içiyorlar. Fakat bizim için üzücü bir durum ki, bütün odaların altındaki pencerelerde saat farketmezsizin sıklıkla içiliyor ve dumanı sanki bizim evde içilmişcesine odalara doluşuyor.
Kışın içildiğinde, hava almak için açtığımız camı kapattık. Zaten soğuktu.
Ama yazın ne yapacağız? Zaten sıcak..Nasıl kapatırız pencereyi?
Yatak odalarında içilen sigara bir de siniyor.. Sanmayın ki rüzgar uçurup havalara götürüyor o dumanı. Evet havaya götürüyor aslında, üst kata bizim eve kadar getiriyor:-)

Ne yaparım, nasıl derim diye kara kara düşündüm bütün kış. Bu rahatsızlığı uygun bir dille anlatmam lazım onlara.  Sigara içmek onların özgürlüğü, hele pencerede içmek. Kesinlikle.. Çocukların yanında içilmediği için de tebrik. Tamam.
Ve fakat kırmadan nasıl söylemeliyim ki dumanınız bizi etkiliyor. Her sigarada astımım tetikleniyor...Oğlum alerjik ona da dokunuyor.
Rica etsem, yatak odalarının altındaki pencerede değil de, balkonun penceresinde içebilirler mi ki acaba? Oradan odaya ulaşmıyor o kadar..
Cesaretimi toplayıp söyledim sıkıntımızı.
Neyse ki son derece kibar ve anlayışla karşıladılar istediğimi. Şimdi daha dikkatliler.
Dedim ya, tüm kış stres yaptım nasıl karşılayacaklar diye.. Çünkü maalesef çoğu fazlaca bencil ve düşüncesiz olabiliyorlar ve agresif bir tutum içine girebiliyorlar, sanki biz onlara zarar veriyormuşuz gibi.

Ama tam tersi olanlar da var.
Geçenlerde de deniz kenarında bir bankta oturuyorum. Diğer banklar dolu, bir benim yanım boş. Bir kadın geldi, oturdu yanıma. Elinde kahvesi ve yakılmamış sigarası. "Sigara içiyor musunuz?" diye sordu. Hayır, deyince, "tamam, ben başka yere geçeyim o zaman" dedi ve yanımdan gitti.
Böyle hassas, düşünceli ve anlayışlı tiryakiler başımızın tacı. İçmeseler onlar için sevineceğim ama içmeyenlere bu kadar nazik ve anlayışlı davranıyor olmaları ne harika!

Bazıları dikkat ediyor; dumanı yüzünüze yüzünüze üflemiyor en azından, bazen 5 kat aşağı inip kapı önünde içiyor.  (Onlara bir kere daha teşekkür.)
Sigara içme yasağı olan kapalı alanlarda zaten içemiyorlar.
Fakat açık havada sigara içme durumu hala sorun.

Eee... Başlatma şimdi açık havandan, kapalı havandan demeyin hemen:-)
Tamam, içeride sigara dumanına boğulduk yıllarca. Sonunda olması gereken oldu. Artık kapalı yerlerde içemiyorsunuz. Sizin soğukta dışarıda olmanıza, ilk sigara yazımda bahsettiğim gibi  muhabbetten uzak kalmanıza üzüldüm, aynı alanda sigara içilebilen kapalı bir bölüm yapılabilirdi belki. Ama tamamen dışarıda içilmesine karar verildi.
Tamam, dışarıda içiyorsunuz. Kışın sorun yok bizim için ama yazın? Yazın da siz rövanşı alıyorsunuz:-) Biz de yazın dışarıda oturmak istiyoruz fakat yan, ön ve arka masalardaki sigara dumanı yine burnumuzda.
Yani başa dönüyoruz yine. Temiz hava hala yok. Ha içerideyken içilmiş, ha dışarıdayken.
Hava bir de durgunsa sigara dumanı olduğu yere çörekleniyor. Rüzgar olacak da, alıp götürecek..
Mekan da sıkış tepiş bir yerse hele ki genelde öyle oluyor..
Deniz kenarındayız, manzara harika ama duman içindeyiz..

Geçenlerde kendi kendime dedim ki, iki tarafında manzaraya karşı oturup çayını kahvesini içme, yemeğini yeme hakkı var. Fakat bir taraf sigara keyfi  (!) yaparken, diğer taraf eziyet çekiyor.
Keşke sigara içilen ve içilmeyen alan diye ayırsalar. Arada da paravan olsa.. Sonuçta sınır komşuları yine etkileşim içinde olacaklar:-)
Ben böyle düşündüm ya, ertesi gün gazetede bir haber; "Artık açık alanlarda da sigara içilmeyen bölümler olacak."
Yaşasın! :-)
Erdim mi nedir, içimden geçirdim oldu:-)

Bana kızmayın. İçenler içmeyenlerin halinden anlamıyorlar. Gerçi içenler de bizim onları anlamadığımızı söylüyorlar ama ben onlardan değilim. İçin ama bizim yanımızda içmeyin. Zarar veren sizsiniz. Bu yüzden
anlayış ve duyarlılık bekliyoruz sizden.
Sağlıklı yaşamak istiyoruz, temiz hava almak istiyoruz ki ne kadarı temiz tartışılır, sigarayla daha da zehirlenmiş bir hava istemiyoruz en azından.
Sigarayı bırakacak olursanız, artık içmeyen biri olarak siz de dumandan aynı şekilde etkilenecek ve pişman olacaksınız bize yaşattıklarınız için:-)
Çok kişi tanıyorum bunu hisseden...

Ha, son bir şey daha; çarşıda pazarda ve kalabalık yerlerde de dikkat edin olmaz mı? Geçenlerde bir pazar tezgahında gözüme sigara giriyordu neredeyse. Tiryakimiz elinde sigara tezgahta tişört bakıyordu, bir anda sigarayla göz göze geldim.
İki kere de kalabalıkta içilen sigaradan elim yandı. Üstelik kalabalıkta içmek küçük çocuklar için de çok tehlikeli. Elinizdeki sigara içmediğiniz zamanlarda onların boy hizasında duruyor çünkü..
Kalabalık varsa sigaranızı bir kenarda, kimseye değmeden, rahatsız etmeden için rica ediyorum...

Böyleyken böyle...  :-)

22 Mart 2013

Yine Geldi Bahar...





Günler geçiyor, mevsimler geçiyor, yıllar geçiyor...
Baharların biri geldi yine. O da geçecek...

Bahar geldi ama adı geldi. Biraz ısınıp çiçekleri kandırdı, açtı garibanlar nazlı nazlı, sonra kar indi dallara.
Hala serin. Arada ısınıyor, sonra dönüyor kışa.
Karanlık, isli puslu, yağmurlu....
Hava hallerine göbek bağıyla bağlı olduğumdan bana da bahar gelemedi.
İçimin baharı hala gri.

Güneş açsın, ılınsın hava...İncecik giyinip atalım kendimizi dışarı... Çiçek kokuları soluyalım, gönlümüz sevinsin, coşsun, çocuk olsun...



 
 
Geçen yıl yazmıştım. Bahar Geldi Hoş Geldi demiştim. 
Kuzenlerimdeki Nevruz yemeğinden söz etmiştim, bayramın anlamını yaşamış ve yazmıştım...

Bu yıl da kuzenimde karşıladık baharı. Yine nefis yemekler, yine yumurta tokuşturma, yine bayramlaşma..
Bu defa kaz eti vardı sofrada..




Kaz eti yiyeniniz, seveniniz var mı?
Kars'ın en makbul yemeklerindendir. Size kaz eti pişiriliyorsa sevildiğinizi bilin yani:-)
Geçenlerde taksiye bindim. Şöförün şivesinden Karslı olduğunu anladım ve muhabbet etmek istedim.
Nasıl geldiyse laf kaza geldi. Dedim ne güzeldir, ne harikadır lezzeti. Yer misiniz siz de, sever misiniz? Karsta hala var..
Derin bir iç çekti. Ah dedi, anam olsaydı bana gönderirdi...
Ve gözleri doldu amcanın...
O yaşta çocuklaştı  kaz eti için. Annesi olmadığı için...


Karsta dayım yaşıyor. Onlara kaz sipariş edeceğim. Geldiğinde de kuzenimden pişirmesini rica edeceğim zira ustalık ister...

 
 Bahar yüz güldürecek sürprizlerle gelsin, bolluk, bereket, şans getirsin.
Çiçekler açsın, böcekler ötsün, kırlarda sevgililer el ele gezsin:-) *
 
Bayramınız mübarek:-)
 
 
*Hafızamda asılı kalmış eski bir Ferdi Tayfur Şarkısı:-) Ben çocukken ablamlar dinlerdi. Büyürken hep yabancı müzik dinlediğim halde bütün Ferdi Tayfur şarkıları kazınmış hafızama. Konserine gidip rahatlıkla şarkılarına eşlik edebilirim, o derece:-)
Nevruz yazısında ne alaka şimdi...
Her şeye alaka gerekmez.
Aklıma geldi yazdım, Allah allah..
:-)

21 Ocak 2013

Kar Kış


Kar, çocuksevindiren aslında.
Büyüdükçe kar soğuğu çağrıştırır oldu bana.
Oysa çocukken ben de kızağımla kaydım yokuşlardan..
Kartopu da oynadım, kardan adam da yaptım burnu havuç, gözü kara...
Elim, ayağım dondu ama olsun, mutlu döndüm eve.

Kar çocuklar için yağıyor.
Okulları tatil olsun diye. Sabah sıcak yataklarından çıkmadan, diledikleri kadar uyuyup, kahvaltıdan sonra sıkıca giyinip dışarı çıksınlar, akşama kadar kartopu oynasınlar, kaysınlar diye.

Bu tarafı güzel. Evin içinde olanlar için dışarıda karla oyun oynamak güzel elbette.
Evin dışında olanlar için zor. Evi olmayanlar için.
Dışarıda lapa lapa kar yağarken aslında içerideysem mutlu oluyorum.
Ama bir yanım, ben içerideyim, onlar dışarıda diye mutsuz. İçime sinmiyor sıcacık içeriler.
Onlara da ev diliyorum. Sıcacık...

Fotoğraf çektim son kar yağdığında...
Fotoğraftaki kar kendini sevdirdi bu yıl bana.
İlk kar yağdığı gün çıktım, gözlerime yağdı, yine de vazgeçmedim çekmekten.
Birkaçı siz de görün diye burada:-)


















04 Ocak 2013

CEM YILMAZ / CM101MMXI Fundamentals



cem yilmaz korsan dvd cisi oldu 260x145, Cem Yılmaz CM101MMXI FUNDAMENTAL Filmi


Yıllar önce BKM sahnesinde izlemiştim ilk kez. Sahnede izlemek başka. Espri anında geçiyor.
Yeni gösterisinde seyirciyle arasına beyaz perde koymuş. Sanki gösteriyi canlı olarak izleyenler, sinema salonundakilerden daha fazla tepki veriyorlardı ya da bana öyle geldi.Çünkü ilk başta biraz durağandı seyirci.Gerçi sonradan açıldık, canlı izleyenlerden farkımız kalmadı, hepimiz gülerken sağa sola yatıp, tepiniyorduk:-))

Aslında yıllardır canlı performansla izleyiciye sunulan stand up gösterisinin sinema perdesine aktarılması bir ilk ve bu haliyle amaca da hizmet ediyor.
Gösterisi büyük şehirlerde kapalı gişe oynadığı için Anadolu turnesine gidemiyor.
Herkesin izlemesini istediği için 1 yıldır TİM'de sahnelediği gösterisini sinemada izleyiciye sunuyor.
Fikir harika! Aslında turneye gidememesinin yanında, çoğu kimse de bilet fiyatları yüzünden izleyemiyordu. Şimdi makul fiyata herkes gülebilecek:-)

Yazılan, çizilen, söylenen ne varsa herkes bilsin, görsün, duysun, sevsin diye değil mi zaten?
Evet. Cem Yılmaz'ı herkes izlesin.
Zeka, sempati, profesyonellik, samimiyet, komedi, gerçeklik, görsellik.. Hepsi bir arada. Cem Yılmaz görselinden bahsetmiyorum:-) Sahne tasarımına bayıldım, onu diyorum:-)
Cem Yılmaz fena görünmüyordu, yine siyahları çekmiş. Tek fark saçı var artık:-)

Gösterinin başından sonuna ağzım kulaklarımdaydı. Kendime dışarıdan baktım. Evet bu, görmek istediğim ben bu, dedim. Sinemada kendimi böyle görmek istiyorum. Gülerken. Gevşemiş, eğlenik:-)
Aksiyon, heyecan, kavga, gürültü, gerilim benlik iş değil:-)

Oyunda, son teknolojik gelişmeler, kadın erkek ilişkileri ve erkek cinselliği üzerine bolca espri var.
Tipik Cem Yılmaz. Fakat zaten mümkünse hep tipik olsun. Bu haline hastayız. :-)

Film seanslarını, salonları ve fragmanı da ekledikten sonra huzurdan çekiliyorum.
İyi seyirler, keyif olsun:-)

Film seansları Avrupa Yakası
Film seansları Anadolu Yakası
Film seansları 
Fragman



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...