Hala Anne Yemeği Yiyenler ne Şanslı..

       
Anneciğimin yemeklerini yiyebildiğim zamanlarda yazdığım bir yazı bu...

Anne yemeği yiyebilenler hala çok şanslı.  

Lahana yemedim hiç ondan sonra. Ben yapamıyorum. Kimse de yapmadı...

Anneniz ne pişirdiyse gidin yiyin, yemeğin kokusunu içinize çeke çeke.

Benim gibi apartman boşluklarında duyduğunuz lahana dolması kokusuyla burnunuzun direği sızlar sonra.



.-.-.-.-.-.-.-



Bir arkadaşıma sordum "ne yemek yapacaksın" diye. Yemekleri annem yapıyor, dedi.

Annesiyle aynı apartmanda oturuyorlar.

Ben yemek yapmaktan pek hoşlaşmıyorum malumunuz veçhile.

Yapmaktan ziyade, ne yapacağım? derdi geriyor.

Annelerin hiç o derdi yok. Bir gün önceden bile planlıyorlar  ne yapacaklarını..

Ben de anne oldum ama annem gibi annelerden değil.


Annem bana geldiğinde gider yapar alışverişini, yemeği de yapar, salataya kadar hazırlar...

Ama ona da üzülüyorum…

Kadıncağız bari bana geldiğinde yemek yapmasın değil mi? Yani evde yemek, bana gelir yemek...

Biri de ona yemek yapsın..

Gerçi onun bir şey dediği yok ama ben üzülüyorum işte..

Aynı apartmanda olsaydık bana bırakmazdı kesin yemek işini..


Yaptım şimdi iki kap yemek..

Ah bir de çocuklar yemez! Hani zaten nazla niyazla yaparım ona da burun kıvırırlar..



Bu günü yemeğini söyleyeyim bu arada..

Kıymalı türlü..

Mercimekli erişte çorbası

Pilav yapmayacağım..

Türlüyü yemeleri için taktik:-)

Bir de salata ya da cacık..

Tamam işte, çok bile.



Anneee

Bize gelseneee  :-)