Sinemada Çantanız Kaybolursa?

Birşeyler kaybedince ya da çaldırınca ne fena oluyor insan.
İlk gelen duygu "aptal yerine konma" kandırılmışlık.. Rahatsız edici.

Günlerden bir gün, yine ben ve kendim sinema keyfindeyiz. :-)
Herkes sessiz sakin filmini izliyor.
Arkamdaki kadın birden fırladı yerinden, çantamı tuvalette unuttum!, diye koşarak çıktı.
Beş dakika sonra geri geldi. Nefes nefese. Nasıl telaşlı, nasıl stresli. Nefes alamıyor heyecandan.
Tuvalatte unutmuştu ya, bakmış, yok!

Fener istediler bakınıyorlar bir yandan.
Yanındaki eşiydi herhalde.
Kadın fenerle yerlere baktı, koltuğa baktı yine bulamadı. Canhıraş bir halde çıktılar salondan.
Ama artık adama geldiler, bağırmaya başladı;
"Ya, n'olur bulamazsak bir sakin ol, nedir yani? " falan demeye başladı..
Sonra adam tekrar içeri girdi, fenerle bir de o bakındı ve cüzdanı yandaki koltuğun dibinde buldu.
Sonra sesleri çıkmadı..

Dedim, ben olsam ne yapardım?
Üzülebilirdim..
Hele ki içinde kırmızı cüzdanım varsa.
İçindekiler değil, ille de cüzdan.
O kadar büyük tepki verir miydim, bilemedim.. Ama tepkim yanımdaki adama olabilirdi..
Tamam kadının tepkisi fazla geldi adama belki ama.. Sanki adamın sakinleştirmesi gerekiyordu onu..
Canım, sakin ol hayatım, dur bakalım belki bulabiliriz şeklinde.. :-)

Muhtemelen bin yıllık evliydiler. :-)
Sevgili olsalardı, adam oracıkta çanta fabrikası kurar, envai çeşit çanta imal ederdi sevgilisine.
Peeee....

Öyle işte..
Yine de adamı anlamakla birlikte kızdım..
Kadını anladım, kızmadım ama üzüldüm..
Çanta bulundu sevindim:-)

Çantanıza cüzdanınıza dikkat edin, bir de yanınızdaki adamın hal ve hareketlerine :-)
Kriz anlarında nasıl davranıyor size?
Sakinleştiren, toparlayan, suçlamayan, anlayışlı modellerden mi?
Bağırıp çağırarak kendisinden nefret ettirici mi?

Sevgiliyseniz, dikkate alın dediklerimi.
Evliyseniz, geçmiş olsun:-)