Oğlumu herkese anlatmak, ona mektuplar yazmak bu süreçle baş etmemin yollarından biri galiba.
Yazdıklarımı okuyanlar, benimle birlikte üzülenler, dua edenler, benim için bir şeyler yapmak isteyen herkesi bazen yazdıklarımla ve konuştuklarımla üzdüğümü düşünüyorum.
Ama her birinizin varlığına şükrediyorum, öyle güzel, öyle güzelsiniz ki. Beni dinliyor, okuyor olmanız nasıl kıymetli...
Allah hepinizin gönlündekini duysun, yüzünüzü güldürüp içiniz hep ferah tutsun dilerim.
Dün Barış'ı rüyamda görmeyi ne çok istediğimi yazmıştım, ona sarılma isteğimin dayanılmaz olduğunu.
Ve hepiniz dua etmiştiniz benimle.
Allah'ın elimi bırakmadığını ve sizin dualarınızın gücünü gördüm dün gece.
Barış'ım rüyama geldi. Sarıldım ona sımsıkı. Konuşmadı ama gülüyordu hep. Çok zayıftı ama hep zayıftı o zaten.
Uyandığımda kollarımı göğsümde kavuşturmuş buldum. Ona sarılmış gibi gerçekten.
Bir süre uyuyamadım, unutmamak için tekrar edip durdum, gözümde canlandırdım rüyamı.
Bugün de sizinle paylaşayım dedim.
Benim kadar sevineceğinizi bildiğim için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder